پیامدهای ناشی از رهاسازی مواد شیمیایی سمی شبکه خطوط لوله ارتباطی پتروشیمی

زمینه: ارزیابی پیامدهای ناشی از رهاسازی مواد شیمیایی، در برنامه ریزی مقابله با شرایط اضطراری و کاهش تلفات حاصله نقش مهمی دارد. هدف: مطالعه به منظور تعیین پیامد های ناشی از رهاسازی مواد شیمیایی سمی شبکه خطوط لوله ارتباطی پتروشیمی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 86- 1385 بر روی خطوط لوله ارتباطی منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی ماهشهر انجام شد. به همین منظور، 60 خط لوله ارتباطی موجود در منطقه با استفاده از شاخص مواجهه شیمیایی ارزیابی شدند و خطرناک ترین خط لوله انتخاب شد. سپس غلظت های کشنده (LC) ماده شیمیایی موجود در خط لوله انتخاب شده با استفاده از معادله واحد قیاس احتمالات آماری محاسبه شد و داده های هواشناسی منطقه از سال1366 تا 1384 ارزیابی گردید. در نهایت مدل سازی پراکنش گازهای خطرناک با استفاده از برنامه موقعیت فضایی اتمسفر خطرناک انجام و طول کشنده اطراف خطوط لوله جهت برنامه ریزی مقابله با شرایط اضطراری پیشنهاد شد. یافته ها: خط لوله بوتادین بالاترین شاخص مواجهه شیمیایی را در منطقه داشت. ولی از لحاظ فاصله خطر براساس اثرات تهدیدکننده راهنمای برنامه ریزی مقابله با شرایط اضطراری(ERPG-3) ، خط لوله کلر خطرناک ترین خط لوله در منطقه بود. ارزیابی خط کلر نشان داد که در وضعیت پایداری F که خطرناک ترین وضعیت از لحاظ انتشار مواد سمی است، فاصله خطر LC50, LC1 و LC99 در اطراف خطوط لوله ارتباطی به ترتیب 703 ، 413 و 248 متر بود. نتیجه گیری: تعیین محدوده خطر و برنامه ریزی شرایط اضطراری براساس LC1 و در وضعیت پایداری F برای خط لوله کلر، پایین ترین سطح تلفات و بالاترین حریم ایمنی را در اطراف شبکه خطوط لوله ارتباطی تأمین خواهد نمود.